Size de öyle geliyor mu bilemiyoruz ama biz daha önce
ekranlarda görüp de Maşallah ne kadar nurlu bir yüzü var dediğimiz nice insan
hakkında şimdi aynı şeyi söyleyemiyoruz!
Sanki bu insanların yüzlerindeki nur kaçmış gibi geliyor
bize!
Öncelikle son derece gerginler! Gergin oldukları kadar da
asabiler! İnsanoğlu öfkesine yenik düşünce yüzündeki nur kaçıyor mu ne
Konuşurken her ne kadar kendilerini frenlemeye ve
dillerini tutmaya özen gösterseler de ağızlardan çirkin kelimelerin kaçmasına
bir türlü mani olamıyorlar!
Sürekli dinden imandan söz ediyorlar ama kendi
söylemlerinin, tavırlarının saydıkları ilkelere uyup uymadığına hiç dikkat
etmiyorlar!
İslam ın güzel ahlakına sahip olan insanlar ekranlarda bu
kadar sevimsiz nasıl görünebilir
Belki de farkına varmadan İslam ahlakı ile aralarına
mesafe koydukları için böyle görünüyorlar, kim bilir
Hal böyle olunca gayet tabii yüzlerinde nurdan eser
kalmıyor!
Bir anda nursuz kesiliveriyorlar!
Hep kendilerine yapılan haksızlıklardan şikâyet
ediyorlar!
Oysa bir aynaya bakabilseler!
Ya da şikâyet ettikleri insanlara bir kulak verseler!
O zaman kendilerinden de etraflarında bulunan insanların
nasıl yakındıklarını hemen görecekler!
Özellikle hasım olarak gördükleri kesimin üslubundan
şikâyetçi oluyorlar!
Bu üslubun düzeltilmesi gerektiğini ifade ediyorlar!
Kendilerine aynen katılıyoruz, bir üslup sorunu
yaşanıyor!
Çirkin üslup kimseye yakışmıyor!
Ama şikâyetçi oldukları kesimler kadar kendilerinin de
üslup sorunu yaşadıklarını ifade etmek zorundayız!
Konuşurken dillerinin zehirli bir ok haline geldiğinin
farkında olmadıkları ortada!
Yani çuvaldızı başkalarına batırırken iğnenin ucunu
kendilerine dokundursalar, belki çok mesele çözüme kavuşacak!
Ancak bunu asla yapmıyorlar!
Yüzlerinde bırakın gülücüğü tebessümden eser yok!
Öyle anlaşılıyor ki kurmaya çalıştıkları düzenin bozulmuş
olması onları çok geriyor!
Ve karşı karşıya kaldıkları durumu bir türlü
hazmedemiyorlar!
Evet, daha önce ekranlarda görüp Ne kadar nurlu yüzleri
var diye imrendiğimiz insanların yüzlerinde şimdi o nurdan eser kalmadığını
üzülerek müşahede ediyoruz.
Açık söylemek gerekirse imrendiğimiz insanların bu hale
gelmiş olmalarından dolayı fevkalade rahatsızız!
Netice itibarıyla onları kardeşlerimiz olarak biliyoruz!
Biz onları bu asabi, gergin nursuz hal ile değil eskiden
olduğu gibi imrendiğimiz nurlu halleriyle hatırlamak istiyoruz!
