Sanıyorum devletin asli görevlerinin başında herkes için eğitim ve sağlık hizmeti gelir, gelmelidir. Hiçbir devlet, "parası olan sağlık hizmetlerinden ve eğitimden yararlansın, olmayan ne hali varsa görsün" diyemez. Eğer iş bu noktaya gelmişse o ülkede devlet tartışma konusu haline gelmiş demektir.
Ne yazık ki, ülkemizde uzun yıllar insanımız sağlık hizmetlerinden gereği kadar yararlanamamıştır. Herhangi bir sosyal güvenlik kurumunun kapsamı içinde olanlar nisbeten sağlık hizmetlerinden yararlanmış, olmayanlar ise çoğu zaman sağlık kuruluşlarından elleri boş dönmüşlerdir. Bu da devletimizin ayıbı olarak sık sık medyada konu edilmiş ve bir çözüm bulunması istenmiştir. Sonuçta, herhangi bir sosyal güvenlik kuruluşuna -Emekli Sandığı, SSK, Bağ-Kur ve bazı kurumların özel sağlık sigortaları- dahil olmayan ve maddi durumu da iyi olmayan insanlarımızın da sağlık hizmetlerinden yararlanmasını sağlamak için yeşil kart uygulaması başlatılmıştır. Böylece devlet, "parası ve imkanı olmayan yaşamasın" şeklindeki bir uygulamaya son vermiştir. İyi de olmuştur. Ne var ki, zamanla bu uygulamanın da suyu çıkartılmıştır. Maddi durumu iyi olmasına karşılık sayıları milyonla ifade edilen insanlar bir yolunu bulup yeşil kart çıkartmışlardır. İçlerinde öyleleri vardır ki, ekonomik bakımdan durumları çok iyi olmasına karşılık sağlık hizmetlerinden bedava yararlanma yoluna gitmişlerdir. Asgari ücretle çalışan işçi ücretinden sağlık sigortası için her ay belli bir ücret öder ve bunun sonucu olarak sağlık hizmetinden yararlanırken, yanında kayıt dışı olarak 3-5 tane asgari ücretli işçi çalıştıran ya da bu güce sahip kişiler beş kuruş ödemeden sağlık hizmetinden yararlanmayı içlerine sindirebilmişlerdir. Peki bu insanlara muhtaç oldukları gerekçesiyle yeşil kart almasını sağlayanların hiçbir sorumluluğu yok mudur
Kimi zaman siyasi hesaplarla zengin denebilecek kişilerin yeşil kart almasına yardımcı olunmuş, kimi zaman bazı görevliler gerçeklerin gizlenmesine yardımcı oldukları için varlıklı kişi muhtaç gibi gösterilerek herkese yeşil kart dağıtılmıştır.
Devletin görevi herkesin sağlık ve eğitim hizmetlerinden yararlanmasını sağlamak olduğuna göre "bu işin usulsüzlük neresinde " denebilir.
Bu ülkede işin başından beri sağlık kuruluşları belli bir bedel karşılığında hizmet vermişlerdir. Ve verilen bu hizmet mümkün olduğunca geniş tutulmaya çalışılmıştır. Söz gelimi Emekli Sandığı na bağlı bir işte çalışan kişinin çalışmayan eşi, çocukları ve anne babası da sağlık hizmetlerinden ücretsiz yararlanma hakkına sahip olmuştur. Aynı durum SSKlı çalışanlar için de geçerlidir. Bağ-Kur böyledir, bazı banka ve kurumlar da personeline ücretsiz sağlık hizmeti vermiştir. Bunun için tabii ki ücretlerden belli bir miktar kesinti yapılmıştır.
Tüm bunlara karşılık insanımızın tümünü sağlık sigortası kapsamına almak mümkün olmamıştır. Böyle olunca da sık sık hastalığı nedeniyle hastaneye yatan, tedavisi bittikten sonra tahakkuk eden ücreti ödeyemediği için hastanelerde rehin tutulan insanlar olmuştur. Tabii ki, böyle bir durum insan onuruna aykırı olduğu gibi, sosyal devlet anlayışına da uygun düşmez.
Parası olmadığı için bir insanın hastanede rehin tutulması ne kadar yanlış ise, parası olduğu halde hiçbir bedel ödemeden sağlık hizmetinden yararlanma yoluna gidilmesi de o kadar yanlıştır.
Pek çok insanın, arazileri, altlarında özel otomobilleri, evleri var ama ailece yeşil kart sahibidirler. Bir kuruş ödemeden sağlık hizmetinden yararlanıyor. Öbür yandan ücretinden her ay belli bir kesinti yapılan SSKlı, hastanalerde sabahın erken saatlerinde kuyruğa girmek zorundadır ve yoğunluk sebebiyle sağlık hizmetlerinden gerektiği kadar da yararlanamamaktadır. Bunun sonucu olarak tüm sağlık kurumlarının tek çatı altında birleştirilmesi yoluna gidilmiştir.
Sözü uzatmanın anlamı yok. Devlet devletliğini bilmek, vatandaş da vatandaşlığının gereklerini yerine getirmek durumundadır. Devlet, vatandaşı, vatandaş da devleti söğüşlemeyi marifet saydığı müddetçe bu ülkede devlet-millet kaynaşması sağlanamayacağı gibi, fertler arasında kardeşlik bağlarının gelişmesi de mümkün olmaz.
