Ülke siyaseti her yeni gün yeni bir tartışmaya sahne oluyor!

Siyasilerin birbirleri hakkında kullanmış oldukları ifadelerle tartışmalar yeni boyutlar kazanıyor.

Son olarak “onlardan bir halt olmaz” ifadesi, siyaset gündeminde tartışılmaya başlanmış bulunuyor!

Bu ifadeyle kimi siyasilerden bir halt olmayacağını öğrenmiş oluyoruz.          

Kimi siyasilerden bir halt olmayacağına göre bir de kendilerinden bir halt olacak siyasiler bulunsa gerek!

Ülke siyasetinin geleceğiyle ilgili olarak bazen ümitleniyor olsak da genel olarak büyük bir karamsarlık yüreğimize çöküyor.

Ülke siyaseti niye hep böyle tartışmalarla dolu?

Neden siyasiler birbirleri hakkında daha olumlu ve daha güzel ifadeler kullanmıyorlar?

Sanırız bu noktaya gelinmesinde gerilim ve kavga siyasetine öncelik verilmiş olması büyük rol oynuyor.

Siyasiler birbirleri hakkında ne kadar aşağılayıcı, ne kadar küçümseyici ifadeler kullanırlarsa o kadar başarılı olacaklarına inanıyorlar galiba!

Farklı düşünenin düşman olarak kabul edilmesi ve tarafların birbirlerini ortadan kaldırmak için kaba güçten yararlanmaya kalkışması bize çok pahalıya mal oluyor!

Zaman zaman bu tür siyasetten vazgeçiliyor gibi yapılsa da sonunda siyasi üslup sertlikten taviz vermeye hiç yanaşmıyor.

Onlardan bir halt olmaz türünden beyanlar kabuk tutmaya başlayan yaraları kaşımaktan farksız!

Evet, siyasette bir halt olmamak olumsuzluk ise bir halt olmak olumluluk işareti olarak mı kabul ediliyor?

Ülke siyasetinin bir an evvel daha olumlu bir üsluba kavuşmasının şart olduğuna inanıyoruz.

Siyasiler elbette birbirlerini eleştirmeliler.

Elbette kendilerinin doğru gördüklerini ilan ederlerken başkalarının yanlışlarını da dile getirmeliler.

Ama bütün bunlarda kullanılan üsluba çok dikkat edilmeli!

Farklı düşüneni incitici, kırıcı, aşağılayıcı ve küçük düşürücü bir üsluptan özenle kaçınılmalı!

Siyasi üslup belli bir seviye kazanırsa ülkenin pek çok sorununu çözüme kavuşturmak mutlaka çok kolaylaşacaktır.

Birbirlerine düşmanca bakışların yerini dostça bakışların alması, düşmanca ifadelerin yerini dostça ifadelerin almasını gerektirir.

Etrafımız zaten düşman dolu iken bir siyasette sürekli düşman üretmeye ne gerek var?