Sevmek dünyanın en güzel duygusu. Zorlu yollar yıkık
zamanlar vurgunlar hep sevgi ile aşılır. Sihirli bir merhemdir o insanı usul
usul tedavi eder. Çeker kıyısından intiharın sarar tutar yaşamda.
Yıllar geçtikçe insan kaybettiklerine hayıflandığından
ziyade hiç yaşamadıklarına hayıflanır. Ukde insanın içinde kanayan ince bir
sızıdan fazlası değildir. Sessizce kanar yayılır kalbe. İnsanı durup dururken
hüzünlendirir.
Güzel sözlerden koleksiyon yapıyorum. Yalnız çıkarken
hayata lazım oluyor kullanıyorum. Çünkü oldukça azdır duyduğumuz hoş sözler
teşekkürler iyi ki varsınlar. Sevgiden ziyade nefretle karşılaşmak ne üzücü ne
yıpratıcı. Yine de vazgeçemiyor insan sevmekten. Dünya üzerinde en çok severken
iyi hissediyor insan kendini. Severken mutlu severken iyimser ve hoşgörülü.
Nice badireler sevgiyle kolayca atlatılıyor sanki hiç yaşanmamış gibi yola
devam ediliyor. Kim bilir karşılığı olan sevgi nasıldır İnsanı ne derece mutlu
eder kim bilir.
Sevgi dilinin açamadığı kapı yok önyargı ve art niyet
olmadıkça. Gönüllere girmek gönüllerde buluşmak ve çoğalmak. Yazdıklarımızla
kucakladığımız nice kalp var. Bir birine ulanan sevgi nihayetinde bir kartopu
gibi büyüyüp çoğalıyor sarıyor insanı. Sevgi varken nefret niye
Sevgi menfaat değildir ki... Oysa sevgi iddiasında
bulunduğumuzda şunu duyarız insanlardan: Öyleyse ispatla. Sevgi gören göze
ispat gerektirmez. Sevgi kalple duyulur duyan kalbe ispat gerekmez. Sevgi bir
iddia ise dilde kalır muhatabının kalbini titretmez. Kalbini körelten insan ise
ispat ister delil arar durur.
Kalpten kalbe giden yollarımızı barikatlarla döşeyeli çok
oldu. Sığınak gibi o barikatların ardında bekleyip gelenlere taş da atıyoruz
üstelik. Mayınlar döşüyoruz yollara geçenlerin patlaması an meselesi. Sevgiden
bunca korkmak niye Ne zamandır suç oldu sahi sevgi Menfaatlerle yürümeyi
normal sayalı samimiyeti vefayı kurşunla vuralı kalpleri kör kulakları sağır
yapalı suç oldu sevgi. Seviyorum diyeni vurdular önce. Sevmek tek suç oldu
modern insanların modern kalplerinde dimağlarında. Para dediler sen paradan
haber ver. Sevgi dedim ben ama sevgi...
Sevmek insanı yumuşatıyor merhamet ve şefkat kalbi kuşatıyor
ve sevgi ile yürüyenin zalim olması mümkünsüz oluyor. Çağ ise zalim olmayı
gerektiriyor zalimce yürümeyi savaşmayı. İkiyüzlü ve kurnazca davranmayı. Sevgi
ise bu yaftalara dayanamıyor kaçıyor gördüğü her yerde insanlardan. Bir canavar
gibi öğütülürüm korkusuyla kaçıyor bizden uzaklara sevgi. Koşup tutmak
yakalamak hâlâ mümkün halbuki. Alıp sarmak kalbimize yakı niyetine. Sevgiyle
yol alıp incinen yok ki. Seven sevdiğine de incinmez. Zira kaynağı Allah tan
gelen yüce bir duygudur o.
Yaşamak sevgiyle mümkündür. Huzur ve umut sevgiyle.
Dostluk kardeşlik merhamet... Sevgisiz çiçek bile solar sevgisiz kayalar
parçalanır sevgisiz yollar dağ olur ya insan sevgisiz kalırsa ne olur
Sevene çöller vahadır, rutubetler oksijen, dikenler gül.
Sevenin bakan gözleri çocuk gözleridir. Hiç büyümez hep çocuk kalırlar. Masum
kırılgan hassas ince narin. Ah o çocuk gözleri ne sık nemlenir ne sık
buğulanır! Sevgi insanı pamuk tarlalarında deniz kenarlarında sıcak güneş
varken bir yandan da serin rüzgârda dolaştırır. Kanatları havayla doldurur
takar insanın omuzlarına. Yere basmamak dünyadan kopmak değil midir Dünya her
yandan asılır oysa insanı. Yere çakılsa da görsem diye hased hased
konuşur.
Ah sevgi sen ne güzelsin! Gelip kon dallarımıza,
yaralarımızı ört, çiçeklen ruhumuzda.
