Allah’ım! Ülkemde yaprak dökümü hızlandı! Gencecik bedenler bir yaprak gibi toprağa düşmekte, bebeler yetim kalmakta, eşler ve annelerin yüreği yanmaktadır. Kürt dahi olmayan ne idüğü belirsiz bu hilkat garabeti insanlar, Kürt halkımızın savunuculuğuna soyunmuş, bu insanlar vicdanlarını yitirmiş korkakların kalleşçe saldırılarından; genç yürekler bir bir toprağa düşmektedir. Ortadoğu’daki, kaynaklara hâkim olmak isteyen, kendi çıkarlarından başka bir şeyi düşünmeyen batının kuklası olan bu terör örgütleri; kandırıldıklarını ne zaman anlayacaklar. Tarihe baksalar görecekler gerçekleri, onlar oyun sanıyorlar silahla adam öldürmeyi. Bilseler, anlayacaklar oyunlarını bozacak göklerden gelen ilahi bir emir olduğunu, idrak etseler, fark edecekler ahrette hesap vereceklerini. Bu gerçeği bilseler yaparlar mıydı bu yaptıklarını
Adeta akbabalar gibi ülkemin fidanlarına çöreklenmiş soysuzları dünya görmemektedir. Dünya kepenkleri kapatsa bile, elimizi veririz, yetmezse kolumuzu, yine yetmezse kellemizi veririz. Yinede bu akbabalara boyun eğmeyiz. Gönül yoldaşsız gider, yoldaşsız gelir. Gerekirse, imanını yoldaş yapar. Yinede bu boyunduruğa girmez.
Sen hain oğlu hain, kaç fidanın kanına girdin haince Savaşın bile değil adilce. Dolaştığın dağlarda, ağaçlar, fidanlar bile dilini tuttu sessizce. Bir gün ufuksuz bir denizde boğulacaksın, İzmir’de boğulan Yunan gibi. O gün giyeceğin entarin bile kurtaramayacak seni. Sanma piyonu olduğun batı ülkeleri hep arkanda duracak. Çıkarları değişince, sakız gibi çiğneyip tükürecek seni. Boş bir çuval gibi kenara fırlattıklarında; utanır mısın bilmem ama. Bu ülke utanıyor senin vatandaşlığından. Sanma ki bir tükürükle boğamayacağız seni. Tükürürsek boğarız sülaleni. Biz Müslüman’ız uygularız peygamber metodunu. Sabrımızı taşırma PKK! Acım bitmez belki bu savaş bitmezse. Bu engel değil bu güneşi söndürmeye. İlk deneyen de sen değilsin, son da olmayacaksın. Yeter ki bu iman dolu göğüsler Allah, Allah diye zikretmeye devam etsinl
Şehidim!.. Çanakkale’de imanınla destan yazan emperyalist devletlere bu toprakların çiğnetmedin. O gün bütün farklı ırklar, imanla küfrana karşı bir vücudun azaları gibi birleşerek savaştı. Bunu gören küfran aramıza nifak sokarak bizi böldü ve birbirimize düşürdü. Bugün topraklarımızı bölmeye çalışan hainlere karşı şehit veriyor bu topraklar. Bu ateist teröristler uykularımızı çaldılar. Şimdi de gelecekle ilgili hayallerimizin peşindeler. Bunları yok etmek için sokağa inmek gerekmiyor. Bunları destekleyen ülkelerin ürünlerini boykot etmek bile yeterli. Heyhat! Gel gör ki; bu kadarını bile beceremiyoruz. Şehidim affet! İrademize ipotek koydular. Batılılar içimize değil, evimize yatak odamıza hatta kanımıza girdiler. Artık kanımızda dolaşan İslam değil, batının kültürü ile fast-food yiyecekler. Sadece bedenlerimiz değil, beyinlerimizde obez oldu.
Ey hain oğlu hain! Allah’ın huzurunda şehitlerimiz şahitliğinde söz veriyorum. Tek başıma da kalsam ülkemi bölmeye çalışan, batı ülkelerinin ürünlerini boykot edeceğim.
Almayacağım, yemeyeceğim, önermeyeceğim. Kullanmak zorunda kaldıklarımı da mümkün olduğu kadar az kullanacağım. 13 yıldır teknoloji üretmeyen hükümeti de kınıyorum. Kore malı bir cep telefonu kullandığım için utanıyorum. Allah’ım! Yaşadıkları bu ülkeye karşı küfran-ı nimet içerisinde bulunanları ıslah et!