Siyaset biliminin siyasetin somut bir kurumunu oluşturan siyasi partiler alanı heyecanı yanında en çok tartışmayı kaldıran alanıdır. Ayrıca siyaset olgusunun güç boyutunun en rahat tezahür imkanı bulduğu bir siyasi kurumdur siyasal partiler. Siyaset olgu ve düşüncesinin, bir anlamda soyut niteliğe kolayca bürünmesine ve kendisini gizleyebilmesine karşılık, siyasal partiler, kurum olma niteliklerinin gereği olan zaman ve mekan şartlarıyla bağlarını kestikleri anda hayat ve varlıklarını sonlandırırlar ya da başkalaşarak değişirler. Tıpkı Kafkanın "Değişim" hikayesindeki baş kahraman Gregor Samsanın yaşamakta olduğu değişimin trajedisini alınyazısız bir boyutta algıladığı şeklinde bir duruma düşerler. Bazen dıştan bakanların bu trajik değişimi normal algılama konusu olarak görmelerinden dolayı kahırlara sürüklenilir. Bazen değişimin içte yol açtığı normali dehşet olarak algılama cinnetine yol açması biteviliğe dönüşür.
Kuşkusuz parti tipolojileri ya da sınıflamaları siyasal partilerin iç dokularında meydana gelebilecek değişimleri, dönüşümleri, duyarlığın asla nüfuz edemeyeceği çelik zırhlar misali bilimin nesnellik ölçüsüne bırakılır. Sözgelimi ileri partiler-tutucu partiler ya da gevşek ve disiplinli partiler ayrımı, kurum olarak partilerde bu tasnifi besleyen düşünceleri örter, başkalaştırır, dönüştürür ve değiştirir ama içteki algılama ve duyarlığı çoğu kez hesaba katmaz, hatta boğar veya soğurur.
İktidar partisinin dördüncü olağan kongresiyle ortaya çıkan görüntüyü Siyaset Bilimi ve Siyasal Partiler disiplini açısından gözlemlediğimizde benzer bir değişim, dönüşüm sürecinin yaşandığı izlenimi ağırlıklı olarak oluşmaktadır. Mesela, özellikle ideolojik, katı yapıya sahip partilerde başat özellik olarak ortaya çıkan parti disiplini, söz konusu parti bakımından hemen belli olmaktadır. Bu disiplinin kaynağı partinin bizzat kendi varlık ve bünyesinden çok, tek kişinin tezahür eden kişiliğinde aynileşerek somutlaşmaktadır. Ama söylemi, beklenti ve özlemlerinin muhtevası bakımından gevşek yapılı kitle partisi olma emeli, kurum olarak partinin bünyesine sirayet ve nüfuz etmede yetersizliğe düşerek tek iradenin ocağında boğulmaktadır.
Uzatmaya gerek yok. Siyaset Bilimi bakımından örnek olay olarak incelenecek düzeyde gözükmesine rağmen, iktidar partisi kurum olma niteliğini tek kişinin eylem ve söyleminde sürekli başkalaştırılan bir varlık metaforuna dönüşme tehlikesinden kurtulamamaktadır. Sonuçta, bilinen meçhul olan tek kişinin emelinin gerçekleştiricisi bir ağda kütlesi olarak durmaktadır adeta söz konusu parti.