Avrupalılar için savunma sanayi, silah sanayi, savaş sanayi… Ne derseniz deyin çok mühimdir. Silah üreten ülkelerin sıralamasına baktığınızda, hepsi huzur ve güven içinde.
Peki, bu ülkeler, silahları kimler için üretiyorlar?
Silah üreterek dünya barışına katkı mı sağlıyorlar, kendileri mi zengin ediyorlar, yoksa toplumları gözyaşına mı boğuyorlar?
Silah bomba, uçak, füze üretenler alıcı bulamazlarsa, ülkelerindeki ekonomi olumsuz etkilenir mi? dahası, günlük hayatları olumsuza döner mi?
Cevabını siz verin.
Ben akılsız toplumlardan bahsedeceğim… Kendimizi de dâhil ederek. En çok silah üreten ülkelerin listesini vereyim. Amerika bu konuda şampiyon… İkinci Rusya, üçüncü Fransa, dördüncü İngiltere, beşince Almanya…
Bir tane Müslüman ülke var mı?
Silah satan… Silah üreten bir tane Müslüman ülke sayabilir misiniz? Yok.
Peki, alcıların listesi nasıl? Sıkı durun…
Birinci, Suudi Arabistan… İkinci, Hindistan, Birleşik Arap Emirlikleri… Yani birçok Müslüman ülke… Türkiye dokuzuncu… Pakistan onuncu…
Bu tabloya bakınca aklınıza ne geliyor?
Silahın girdiği ülkeler ve coğrafyalar mutsuz ve bedbaht… Pakistan’ın hali ortada… Afganistan durulmuyor. Suriye bataklığı kurumadı bir türlü. Irak yeni bombalara hazırlanıyor. İran, kendini kapatarak korunmaya çalışıyor. Türkiye… Bir ileri bir geri hareketiyle bir türlü kendi konumunu ve istikbalini elde tutamıyor.
Bocalıyoruz.
Silah satan… Milletin anasını ağlatan ülkelerin keyfi yerinde. Hem silah satıyorlar, para kazanıyorlar... Hem yeryüzünde bozgunculuk çıkararak, üretimlerini çoğaltıyorlar.
Dünyada barış olsa, en çok etkilenen ülkeler, en çok silah satan ülkeler.
Hal böyle olunca, yeryüzüne umut gelir mi, huzur gelir mi? Aklınız alıyor mu? Ne yapmalı peki?
Kafayı değiştirmek lazım… Sömürülen ülkelerin kafasını değiştirmesi gerekiyor. Gidişatı durdurmaları, dayatılan düzeni reddetmeleri kaçınılmaz.
Eğer, silah satan ülkelerin kurduğu düzen devam ederse, her dönem bir Müslüman topluluk kan ve gözyaşına boğulacaktır.
Bugün Suriye, ırak, Filistin ağlıyor… Yarın biz ağlarız.
Bugün Türkistan ağlıyor, Kerkük ağlıyor, yarın Ankara ağlar.
Dünyadaki zalim düzene başkaldırmak her insanın… Her Müslümanın ödevidir.
İnsanların ölümü üzerinden para kazanan ülkelerin bu ağzı kanlı alışkanlıklarına dur demeliyiz.
Elbet, bu birkaç parlak sözle halledilecek mesele değildir... Kafaların değişmesi… Bakış açılarının farklılaşması beklenir.
Ama ilk adamı atmak gerekmez mi?
İlk adım nedir? Besmeleyle, kurduğunuz sistemi kabul etmiyoruz diyerek, kendi insani düzeni kurmamızdır...
Redde, kendimizdeki yanlışları temizleyerek başlayalım… Ve ümmete, insanlığa huzuru kanalları açalım.
Daha fazla silah alarak, silah satarak, barış kurulamaz.
Dünyaya, kendi gerçeklerimizi haykıralım.