Yıl sona ererken bakanlıklar geleneksel olarak yıllık değerlendirme toplantıları düzenler. Medyayla bir araya gelir, faaliyetlerini anlatır, soruları yanıtlar, eleştirilere cevap verir. Ancak son yıllarda bu toplantılar, sınırlı sayıda ve çoğu zaman “kafa kol ilişkilerinin” kurulduğu medya kuruluşlarıyla yapılır hale geldi.
Az sayıda bakanlık, kısmen de olsa bu alanda çeşitliliğe açık bir tutum sergilerken, çoğunluğu “sınırlı katılım” konforundan çıkmıyor. Rahat sorular, önceden belirlenmiş cevaplar… Bakan memnun, basın ekibi mutlu, davetliler görevini yerine getirmiş…
Oysa bakanlıklar, Türkiye’nin en kritik kurumlarıdır. Yürüttükleri faaliyetler, aldıkları kararlar ve kullandıkları kamu kaynakları yalnızca belirli bir kesimi değil, toplumun tamamını ilgilendirir. Bu nedenle yıllık değerlendirme toplantılarının doğası gereği geniş kapsamlı bir bilgilendirme amacı taşıması gerekir. Muhataplar daraldıkça, cevaplanmamış soruların çoğalması ise kaçınılmazdır.
Burada asıl dikkat çeken, bilgilendirme sürecinin hangi ölçütlere göre şekillendiğidir. Yıl boyunca bakanlığın faaliyetlerini izleyen, açıklamalarını aktaran, kamuoyunu bilgilendiren medya kuruluşları için yalnızca gazetecilik yapmak yeterli sayılmamaktadır. Bakanla, iktidarla “iyi ilişkiler” kurmak, hatta gerektiğinde canhıraş biçimde savunmak beklenmektedir.
Oysa geçmişte bu tür toplantılar, bakanların adeta yargılandığı duruşmalara benzerdi. Askeri ya da sivil fark etmeksizin tüm kurumlar, medya çeşitliliğine büyük önem verir, eleştirel sorular sürecin doğal bir parçası kabul edilirdi. Zamanla bu gelenek daraldı, hatta neredeyse ortadan kalktı.
Unutmayalım: Yıllık değerlendirme toplantıları yalnızca yapılanların anlatıldığı organizasyonlar değildir. Aynı zamanda kurumların kamuoyuyla kurduğu ilişkinin aynasıdır. Bu ilişkinin ne kadar şeffaf ve kapsayıcı olduğu ise söylenenlerden çok, “kimlerle paylaşıldığına” bakılarak anlaşılır.