Ya da ne kadar iyi çocuk yetiştirebiliyoruz diye de sorabiliriz.
Birinci sınıfa giden çocuğumun veli toplantısındayım. Öğretmen açık bir şekilde velileri uyarıyor: “Çocuklarınız içinden küfürlü konuşanlar var. Hatta bazıları çok fazla küfür ediyor. Uyarıldığı halde de devam ediyorlar. Bununla beraber hatırı sayılır sayıda öğrenci birbirlerine sert davranıyor. Kavga ediyorlar ve akran zorbalığında bulunuyorlar. Üstelik hem erkek öğrencilerde ve hem de kız öğrencilerde var bu durum. Lütfen çocuklarınızı uyarın. Bizim uyarılarımız yeterli olur zannetmeyin. Ebeveynleri olarak sizin de sorumluluk almanız gerekiyor.”
İnanın duyduklarım karşısında çok da şaşırmıyorum. Çünkü okul, sokak, kurs, spor merkezi, sosyal hayat… Her yerde bu teessüf verici tablo ile karşı karşıyayız. Ancak bana ilginç gelen görüntü ise şu; bu uyarıya rağmen veliler, sanki hiçbir problem yok gibi, sanki bu ciddi ahlaki zaaflar daha küçücük sabi yaştaki çocuklarında yokmuş gibi gayet rahat bir şekilde davranmaya devam ediyorlar. Sorsanız illa ki sorun başkasının çocuğundadır. O velinin çocuğu böyle şeyler yapmaz. Ya da eğer yapıyorsa - ki öğretmenin de dert yandığı gibi - kesinlikle diğer çocuk da ona bir şey yapmıştır filan.
Tabloya acı acı bakıyorum. Her çocuk ailesinin, anne ve babasının eseri ve aynasıdır. Eğer bu çocuklar böyle ise kendilerini yetiştiren bu anne ve babaların da seviyesini hemen çözüyorsunuz. Düşünebiliyor musunuz? Bu çocuklar daha 1. sınıf öğrencisi. Ne zaman ve nerede öğrendiler bu kötü söz ve davranışları. Daha 6 yaşında bir sabi, başka arkadaşlarına vurmayı ve zorbalık yapmayı hangi ara ve nerede öğrenmiş olabilir?
Davranış bilimlerinde pekiştireç vardır. Ebeveynler, tavırları ile çocuklarının yanlışlarını da pekiştirebilirler. Her zaman sen haklısın çocuğum, altta kalma ilk vuran sen ol çocuğum derseniz ya da yaptıkları her türlü yanlış ve hatalı davranışı görmezden gelir ve aman çocuğuma kızmayayım, aman psikolojisine etki etmeyeyim derseniz işte böyle daha 1. sınıftan olumsuz tutum ve davranış geliştiren çocuklar yetiştirirsiniz. Ve bu çocuklar ileride toplumu oluşturduklarında bugün olduğu gibi her türlü ahlaksızlığın, yalanın, kötülüğün, cinayetin, zorbalığın olduğu bir toplum çıkıverir ortaya.
Her anne ve baba, çocuğunun kim olduğunu, nasıl olduğunu gayet iyi bilir. Yanlış giden bir şeylere zamanında müdahale etmeyen ve hatta yanlışın oluşumuna sebebiyet vererek toplum için zarar üreten ebeveynler, aldıkları vebalin çok ağır olduğunu bilmelidir. Çocuğunun göz göre göre küfür ettiğini bilen, diğer arkadaşlarına psikolojik veya fiziksel şiddette bulunduğunu gören ancak bunlara karşı hiçbir şey yapmayan ve hatta çocuğunu destekleyen kişiler, bu topluma en fazla zarar verenlerdir. Ve maalesef bu konuda artık kendisini “veli” zanneden insanların arttığını gözlemlemekteyim. Çocuğun her türlü tutum ve davranışından sorumlu olan, koruyan ve kollayan kişi “veli” ise, açık bir şekilde çocuğu ve toplumu uçuruma iten bu kişiler kim, gerçekten anlayamadım.
Her suçlunun, her kötünün arkasında, büyük oranda yanlış yetiştirilmiş bir çocuk vardır. Lütfen bu büyük milletin çocuklarına gerçekten “veli” olunuz. Daha huzurlu ve mutlu bir toplumun, bu çocukların değil, ebeveynlerin elinde olduğunu unutmayalım.