Türkiye hayvan ithalatında dünya ikincisi durumuna gelmiş!
Yaklaşık çeyrek asırdır ülkeyi yönetenler bu başarı(!) ile ne kadar övünseler az!
Endişemiz daha doğrusu kaygımız ülkeyi yönetenlerin hayvan ithalatında ikincilikten birinciliğe yükselme riskinin de bulunuyor olmasından kaynaklanıyor.
Yaklaşık çeyrek asırdır iktidar koltuklarında oturup da ülkenin tek ihtiyacını karşılayacak adımları atmayanlara ya da atamayanlara ne diyelim?
Aslında denilecek çok şey var da biz hiçbir şey dememeyi tercih ediyoruz.
Ve güzel bir şeyler yapıyoruz zannıyla pek çok şeyi perişan edenleri Allah’a havale ediyoruz.
Bu yaklaşımın bizim düşünce yapımızdan oldukça farklı bir yaklaşım olduğunun farkındayız.
Bugün ülkeyi hayvan ithalatında dünya ikincisi yapan kadroların temel felsefesi “paramız var ki yapıyoruz” felsefesinden başka bir şey değil!
Cepleri üç kuruş görünce her şeyi hallettiklerini sananların şimdi büyük hüsranlar yaşadıklarına tanık oluyoruz.
Son yıllarda köyleri yaşanamayacak yerler haline getiren adımlar birbiri peşine atıldı!
Büyükşehirler cazibe merkezi haline getirilirken köylerimiz alabildiğine ihmal edildi!
Köyler böyle ihmal edilip üvey evlat muamelesi görmeye başlayınca da hayvancılık ciddi darbeler aldı!
Üretilen hayvanlar et ihtiyacını karşılamaktan uzaklaşınca da ithalat kapısı sonuna kadar açıldı!
Paramız var ki ithal ediyoruz denilerek ülkenin et ihtiyacı ithalat yolu ile karşılanmaya çalışıldı!
Böylelikle de bizim çiftçimize, bizim köylümüze gidecek paralar yabancı ülkelere gitmeye başladı!
Tabii bu arada bürokrasi de pek çok kişiye ek gelir imkânı(!) sağlanmış oldu!
Paramız var ki yapıyoruz ya da paramız var ki ithal ediyoruz yaklaşımı ile hareket edenler bir gün paramızın olmayacağı dönemleri hiç akıllarının kenarından bile geçirmediler.
Şimdi hızla o döneme doğru gidiliyor.
Ve ülkenin et ihtiyacını karşılamakta bir hayli zorlanılıyor.
Dolayısıyla da et fiyatları alıp başını gidiyor.
Eloğlunun mükellef bir ziyafete ödediği para ile biz ancak bir lahmacun yiyebiliyoruz.