Menfaatçi olsa, Müslüman olamaz. Her konuda olduğu gibi iman ile ifsad aynı kalpte bulunmaz. Çünkü bizim inancımızda herkes kardeşi için yaşar. Menfaati öldürmenin başlıca yolu budur. Dahası da var… Komşusu açken tok yatan yadırganır. Serçesi ölen çocuk mutlu olsun diye, hayvancağıza cenaze töreni düzenlenir. Süte su katmayan kız gelin edilir. Yerdeki ekmek kaldırılır, üç kere öpüp alına koyulduktan sonra yüksek bir yere bırakılır. Her zaman belirttiğimiz gibi Müslümanlık zarafetli insanlıktır. Beni bize feda etmektir. Canların canı uğruna can vermeyi, cana minnet saymaktır. Menfaatçi kişi ya Müslüman değildir. Ya da İslam hakkında hiçbir fikri yoktur. Ya da Müslüman gibi yapıyordur. Müslüman gibi yaşıyordur. Müslüman olduğunu zannediyordur.
“Sizden biriniz kendisi için istediğini mümin kardeşi için de istemedikçe iman etmiş olmaz.” (Hadis-i Şerif ) Menfaatçilik, kişinin sadece kendi çıkarlarını düşünmesi haline denir. Kişinin dünyayı kendi etrafında döndürme çabası olarak da yorumlanabilir. Kişi sadece kendi mutlu olacağı şeyleri yapar veya yaptırır. Sadece kendi ilgi alanları ile ilgilenilmesini ister. Yemek varsa daha fazla yemeye, dayak varsa daha fazla kaçmaya meyleder. En yüksek makamları arzular. En donanımlı hayatları hak ettiğine inanır. Sevmeyi sevilmeyi diler. Ama kimseyi gerçekten sevemez. Çünkü severse kendi kendini kıskanır. Olmaz.
Müslüman ölüme inanır. Ahirete inanır. Cennete inanır. Cehenneme inanır. Cennete gitmek için menfaatçi olamaz. Cehenneme gitmemek için menfaatçi olamaz. Çünkü menfaatçi adamın nefsi doymaz. Menfaatçi adam yalan söyler. Menfaatçi adam rol yapar. Menfaatçi adam, adam kayırır. Menfaatçi adam sinsidir. Menfaatçi adamın şeklini alamayacağı hiçbir kap yoktur. Sıvıdır. Menfaatçi adamın kırmızı çizgileri yoktur. Karaktersizdir. Herkesle iyi geçinir. Herkesten bir menfaat devşirmeye gayret eder. Hak bilmez. Hukuk bilmez. Kendi menfaatine olmayan her şeyi satabilir. Din dâhil… Devlet dâhil… Evlat dâhil…
Günümüz siyasetçileri menfaatçi… Günümüz akademisyenleri menfaatçi… Günümüz din adamları-hanımları, görevlileri dahi menfaatçi… Vakıfları, dernekleri menfaatlerimiz doğrultusunda kullanmaya başladık. Günümüz anneleri menfaatçi… Günümüz babaları menfaatçi… Amcalar, teyzeler, halalar, dayılar akrabalar zaten akrep… Evlatların menfaatçi olmaması için nasıl bir sebep olabilir ki? Müslümanlar menfaatçi… Hristiyanlar menfaatçi… Yahudiler zaten sapık… Hindu ineğe tapmasın ne yapsın? Ateistler, deistler, agnostikler, sosyalistler, feministler, ırkçılar, faşistler, kapitalistler, Kemalistler, cümle Siyonist zaten bırak menfaati, kendilerine tapıyorlar. Yaptıkları pisliğin haddi hududu yok…
Hâsılı
Vehn hastalığına yakalandık. Dünyaya tapıyoruz. Modern buzağılar ürettik. Yat, kat, arsa, borsa uğruna hem dünyamızı hem ahiretimizi helak ettik. Bireyselleşme diye adlandırdığımız ruh hastalığı ile kendimizden başkasını düşünmez hale geldik. Yanı başımızda adam ölse, başımızı çeviriyoruz. Görüp de midemiz bulunmasın diye… Gazze, Sudan, Yemen, Arakan kimin umurunda… Allah sonumuzu hayretsin…