Söylenmedik söz yoktur elbet, ancak Rabbimiz iyiliği emredip
kötülükten nehyetmeyi emretmiştir bizlere. İlk yazı denemelerim ve radyo
programlarım Amasya da Milli Gençlik Vakfı nda başlamıştı. Hiçbir zaman
bırakmadım yazmayı, daha doğrusu bırakamadım.
Yaşadıklarımız, hicretlerimiz, gördüklerimiz yüreğimdeki
kanı kalemimden sızdırdı. Maalesef tek dişi kalmış canavarın Müslümanları
bölüp parçalayıp mahvettiği bir asırda dünyaya geldik. Tek dişi kalmış
canavarın yaptığı zoruma gitmiyor, onun zaten görevi ve amacı buydu. Yüce
Rabbimiz mektubunda açıkça söylüyordu bunların bizlere asla dost olmayacağını.
Bir de Müslümanların yetmiş iki fırkaya bölündüğü, birbirini tekfir ederek
katlettiğini görünce yürekten kan damlıyor kalemime. Gülümsemelerimizde bile
bir keder var.
Bu kederin sebebi kimdir bilir misiniz Bu gazete yani
Milli Gazete dir. Yazarı olmaktan gurur duyduğum ve son 20 yıldır aralıksız
okuduğum bu gazete bana şahsımın dışında Müslümanın derdiyle dertlenmeyi,
mücadeleyi, azmi, hakkı Hak rızası için söylemeyi, bedel ödemeyi, hicret etmeyi
kısaca Müslümanca düşünmeyi öğretti.
Hikmet dolu yazılar
YILLAR önce bir gün otobüs yolculuğumda çantam
çalınmıştı. Son 10 yıldır gazetelerden kesip biriktirdiğim gönül sultanı
üstadım Mehmet Şevket Eygi nin yazıları da o çantayla birlikte gitmişti. Hiçbir
şeye üzülmedim ancak bu yazılara çok üzülmüştüm. Hikmet dolu yazılar, günlük
gazete yazıları değil, her zaman tekrar tekrar okuyup düşündüğüm, anlattığım ve
bilmediklerimi bana araştırtan yazılar.
Bu gazete gözlerimi nemli, gönlümü kederli kıldı her
daim. Hangi yazarı sayayım, her biri çok şey öğrettiler bana. Her gün gazeteyi
okur, arkadaşlarla tartışırdık. Bu gazete öğretti bana üzülmeyi. Çevremde neler
olduğunu, nelerin nasıl döndüğünü. Görünenin arkasındaki görünmezi yirmi yıllık
süreçte her daim gösterdi. Bu sebeple bırakamadım yazmayı. Dertliydim,
kırgındım, üzgündüm, hatta bir dönem işimizden atılmış, Müslüman kimliğimiz
yüzünden ambargoya tabi tutulmuştuk. Hicret ettik akabinde. Hayır da şer de
Allah tan deyip azimle çalışmaya devam ettik.
Çünkü bu gazete ümid etmeyi de öğretmişti. Ümidi asla
kesmemeyi, azmi elden bırakmamayı ve sabırla beklemeyi de öğretmişti. Hakkı Hak
rızası için yazan, kaleminden iyiliği emreden kötülükten nehyeden nur
oluklarına sahip bir sürü yazar vardı ve hâlâ varlar. Her gün gazetemi alıp okurken
ne kadar içim rahatlar, adeta evime girmiş gibi içimdeki sıkıntılar dağılır ve
başlarım okumaya. Azim, Ümit ve Sabır.
Allah mahcup etmesin, Rabbim yanlış beyandan korusun
Ya Hayy deyip tebliğe devam ederiz. Sözle
anlatamıyorsak halimizle anlatmaya, ilk önce nefsimize anlatmaya gayret ederiz.
Bu kaliteli ve güzel insanların içinde bana da burada yazmak nasip oldu ve bu
şeref layık görüldü. Allah mahcup etmesin, Rabbim yanlış beyandan korusun.
Yazılarımda içinde yaşadığım toplumda tespit ettiğim
sıkıntıları, İslam dünyasını ve en önemlisi eğitimci olmam hasebiyle eğitim
konulu yazıları kaleme alacağım. Biliriz ki eğer bir şeyler düzelecekse bu ilk
önce eğitimle başlayacak. Bu milletin dirilişi ve ölü toprağını rüzgara
savurması eğitimle olacak.
Aziz kari! Bilirim ki bu gazeteyi takip edenlerin
seviyesi ve düşünme kapasitesi oldukça yüksektir. Bu beni hem korkutur, hem de
sevindirir. Hakkı Hak rızası için söyleyebilme gayret ve azmiyle Bismillah .