Bir Ramazan Şenliği Hatırası

Küçük kız heyecanla oturdu bilgisayarın başına. Yanı başında Ramazan’ın gelişini kutlamak için hazırladığı Ramazan süslemeleri, önünde boya kalemleri ve resim defteri vardı. Türkiye’nin her yerinden akranları da onun gibi heyecanla bekliyorlardı ekran başında. Az sonra başladı heyecanla bekledikleri Ramazan şenliği. Ramazan kimdi, bu güzel misafiri nasıl ağırlamak gerekirdi, nelere dikkat etmeliydik… Bu soruların cevabını aradılar hep birlikte. Kukla gösterisi, etkinlikler, oyunlar ve yarışmalar… Hem eğlendiler hem öğrendiler. Zaman nasıl geçmişti anlamadılar bile.

Ramazan şenliğinin sonuna gelip ekranı kapattığında gözleri parlıyordu küçük kızın. Ne çok eğlenmiş ve ne çok şey öğrenmişti bu kısacık vakitte. Esas konu Ramazan olsa da Ramazan’la beraber başka şeyler de konuşulmuştu bu programda. Kudüs neresiydi ilk defa duymuştu mesela. Ama çok sevmişti sarı kubbeli o mescidi. Üstelik ekran başındaki kardeşleri ile birlikte resmini de çizmişlerdi.

Sonra tarayıcıdan Kudüs’ü aratıp fotoğraflarına bakmıştı. Ne güzel hazırlanmıştı Mescid-i Aksa Ramazan’a! Her yer rengârenk, ışıl ışıldı. Tıpkı küçük kızın gözleri gibi… Mübarek topraklara ayak basmıyordu fakat oraların heyecanı sarmıştı küçücük kalbini. Sesinden hissedebiliyordunuz.
Günlerdir Ramazan’ı ve bu şenliği bekliyordu. Zaten heyecanlıydı fakat bu program heyecanına heyecan katmıştı. Uyumayacağım dedi sahura kadar. Ramazan’ın ilk gününden bayrama dek ben de oruç tutacağım… Göz kapaklarına yenik düşene kadar direnmişti de…
***
Size yukarıda kurgu bir hikâye anlatmadım. Geçtiğimiz Cuma günü Anadolu Gençlik Derneği Kadın Kolları Ortaokullar Komisyonu tarafından organize edilen bir Ramazan Şenliği tertip edildi. Programa hazırlıklar aylar öncesinden başladı. Hangi kukla oyununu seçeceğimiz, hangi oyunların oynatılacağı, yarışmalarda nelere dikkat edileceği büyük bir titizlikle seçildi. Nihayet beklenen gün geldi ve Türkiye’nin her yerinden çocuklarla ekran başında buluşarak Ramazan’ı karşıladık. Farkındaysanız olayları birinci ağızdan anlatıyorum. Çünkü bizzat bu program organize edilirken içinde bulunma imkânım oldu.

Ramazan Şenliği fikri geçen sene pandemi şartları altında çıkmış. Bu sene ikincisi organize edildi. İnşallah gelenekselleşmesi planlanıyor. Her sene yüzlerce çocuk ile Ramazan’ı böyle coşkuyla girmek fikri doğrusu beni heyecanlandırıyor.

Yukarıda anlattığım ise sadece bu şenliğe katılan küçük bir kızın hikâyesiydi. Bu kızımız gibi birçok çocuğun gönlünde güzel şeylerin yeşermeye başladığını gözlerindeki ışıltıdan, yarışmalardaki sorulara cevap verirken seslerindeki heyecandan hissettik.

Hatırlarsanız daha önceki yazılarımda zaman zaman Noel gibi bize ait olmayan dini günlerin çocuklara nasıl pazarlandığını anlatmış ve kendi çocuklarımıza kendi değerlerimizi anlatmakta nasıl eksik kaldığımızı ifade etmeye çalışmıştım. Kültür emperyalizminin bu kadar yoğun propaganda yaptığı bir dönemde çocuklarımıza milli ve manevi değerlerimizi anlatmak için Ramazan, bayram, kandil gibi özel gün ve gecelerimizi bir fırsat bilmeli ve bu mübarek günlerin coşkusunu hissettirebilmeliyiz. Çünkü insan heyecanını duymadığı şey için çabalamaz.

Ramazan’ın hakkını verebilmek için Ramazan’ın heyecanını duymamız gerekir. “Of yine mi aç kalacağız” nidaları eşliğinde değil de, “Hoş geldin Ramazan” nidaları eşliğinde karşıladığımız zaman sadece midelerimizle değil, bütün benliğimiz ile oruç tutacak ve Ramazan’ın hakkını verebileceğiz.
Özellikle dijital mecrada çocuklarımıza madden ve manen zarar veren onca zararlı şeyin ortasında AGD Kadın Kolları’nın dijital mecrayı kullanarak hazırladığı bu program takdire şayan. Ramazan Şenliği’nin tadı bizim de çocuklarımızın da damağında kaldı, böylesi güzel organizasyonların devamını heyecanla bekliyoruz.
İyi ki varsın AGD!