Ben Sorumluluğuma Bakarım

Sınav yapmak öğretmenin, sınavı geçmek öğrencinin

sorumluluğudur. Görevin yerine getirilmesi ise, sorumluluk ve tevekkül

bütünlüğü ile olur. Sorumlulukta his, tevekkülde gayret vardır. İlki umudu,

ikincisi emeği gerektirir. İnsana yatırım yapacaksanız, bu iki unsura öncelik

vermelisiniz. Bu sayede kalbi ve kafayı beslemek ancak mümkün olabilir. Bu

açıdan insanın kendini keşfi, yeteneklerini keşfinden başlar ve iyi bir insan

olmakla noktalanır. Ancak bu keşif için zamanınızı sermaye yapmalısınız!

Bu açıdan hayat, insana verilmiş bir sermaye, irade ise;

insanın bu sermayeyi sermaye ya da mal gibi kullanma tercihidir. Bu tercih,

insanın kendini keşfetmesiyle anlam kazanır ve hayat ancak vefalı olma

sayesinde değerlendirilmiş olur. Kendisine emek verenleri ümitlendirenler, yeni

emekleri tetikleyecek ve yeni ümitleri besleyecektir. Kum tanesiyim ama çölün

derdini taşıyorum anlayışıyla nice çölleri yeşillendirmek an meselesidir.

İnsanın, potansiyeli görmesi ve yolunu daha çabuk bulmasıyla işbirliği imkânlarının

artmasına yol açmak, yeni çözümlerin habercisidir.

Bu noktada aktif zaman ayırmak, günümüzün en büyük

fedakârlığıdır. Bu fedakârlığı yapanların etrafında fikri ve maddi imkânıyla o

hizmete katkı verecek kişilerin toparlaması hiç de zor olmaz. Orkestra şefliği

yaparak görev ve sorumluluklarını çalışma arkadaşlarına devretmeyi bilen ve

bunu kurumsallaşmaya dönüştürebilen bu fedakâr insanlar, kişilerin değil,

olayların ve sistemlerin tartışılmasını da tetiklemiş olur. Toplumsal

gelişmeye, beşeri ve ekonomik kalkınmaya katkı sağlamanın temelinde işte bu

farkındalık yatmaktadır.

Toplumları ve dünyayı kökten değiştirmek için görünen

anlık sorunların ötesine geçecek insanlara ihtiyacımız var. Yaklaşan seçimlerde

milletini yeni bir anlayışa sevk etmeye çabalayan sorumluluk adına bir gerçeğin

daha altını çizmek gerekiyor: seçim barajı, sandık baş müşahidinin meselesidir,

partinin değil! Dolayısıyla, kendisine düşen tevekkülü gerçekleştirdikten sonra

ancak üstesinden gelinemeyen durumların çözümüne yönelik üst makamlardan

rehberlik istenmelidir. Önce potansiyelinden hareketle, ortak hedefte birlikte

hareket edecek müşahitlerle yol alınmalıdır. Çünkü ekip çalışmasını başarmaktan

da sorumluyuz.

Tevekkül, ben sorunluluğuma bakarım demektir,

kıyametin kopacağını bile bilseniz elinizdeki fidanı dikmek tir. Buna sahip

olanlar için güç, kalpten çıkan sözdür. Çünkü kalpten çıkan söz kalbi bulur,

dudaktan dökülen kulakta kalır. Gücünün farkında olanlar hiçbir zaman bekleme

yapmaz. Aşkını alanın acıya doğru ilerlemesi gibi, tevekkül sahibi olanlar da

kişiyle değil, işiyle uğraşarak yaptığı işlerin manevi tatminine kısa sürede

ulaşırlar.

Tevekkül, neyin yolunda gitmediğini bulmak ve sistemi

değiştirerek çözümü yaygınlaştırmak kadar, toplumu yeni sıçramalara ikna ederek

sorunun ortadan kalkmasını sağlamanın diğer bir adıdır. Yılmadan çalışmayı

sürdürebilecek kararlılığa sahip insanlar, fikirlerindeki ve gayretlerindeki

farklılıklarla bunu kısa sürede başarabilirler. Sonucu bilemesek de süreci

etkilemenin, sorumluluktaki hissin, tevekküldeki gayretin derecesinde yattığını

biliyoruz. Biliyoruz ama, yapa-biliyoruz mu!