Peki, “onlar” kim?

Deniliyor ki:

Millete küsülmez!

Çok doğru bir tespit!

Deniliyor ki:

Milletle inatlaşılmaz!

Bu da çok doğru bir tespit!

Deniliyor ki:

Millete husumet beslenmez!

Yerden göğe haklı bir tespit!

Deniliyor ki:

Millete rağmen iş yapılmaz!

Doğru söze ne denilebilir ki?

Bu da çok yerinde ve çok haklı bir tespit!

Bütün bu doğru ve haklı tespitlerden sonra deniliyor ki:

Onlara rağmen Kanal İstanbul’u yapacağız, inadına yapacağız!

Peki, burada “onlar” diye tanımlananlar kim?

Kim olacak elbette Kanal İstanbul projesine karşı çıkanlar.

Yani büyük ölçüde muhalefet, yani milletin öteki yarısı!

Gerçi Kanal İstanbul gibi bir projeye iktidar partisi içinde de karşı olan bir hayli insan var ama genelde muhalefet karşı çıkıyor.

Önce “millet ile inatlaşılmaz” deyip sonra da “inadına yapacağız” diye meydan okumak anlaşılır gibi değil!

Bunlar aynı konuşmanın metni içinde geçen cümleler!

Aynı konuşmanın içinde geçen ama birbirlerine taban tabana zıt ifadeler!

Malum ülkemizde Başkanlık sistemine geçildikten sonra ortaya ittifaklar çıktı! İttifaklar birbirlerine çok yakın sayıda vatandaşı temsil ediyorlar. Yani iktidar ile muhalefet neredeyse yüzde elli yüzde elli gibi bir durumda!

Yüzde 50+1 alan ülkeyi idare ediyor.

Ve böyle bir tablo ortada iken milletin yarısını yok saymaya çalışmak nasıl bir anlayışın eseridir?

Yaptıkları açıklamalarda sırtlarını millete dayanmış gibi gösterenler iş icraata geldiği zaman milleti hiç takmadıklarını ilan etmiş olmuyorlar mı?

“Onlar” diye küçümsenenler yani önemsenmeyenler milletin yarısını hatta yarısından da fazlasını oluştururken böyle konuşmalar siyasete ne kazandırabilir?

“Siz ne derseniz deyin biz bildiğimizi okuruz” tavrı günümüzde çok geçerli bir tavır olmasa gerek.

Üstelik aynı konuşma içinde birbirine taban tabana zıt görüşleri dile getirmek hayra alamet olmasa gerek. CHP milletle inatlaştığı için bir türlü iflah olmuyor! Bunu unutmamak gerek!