Yandaş işgüzarlığı!

Yandaşlar artık ipin ucunu iyiden iyiye kaçırmaya başladı!

Sanki kendileri “çok doğru bir yerde” duruyormuşçasına Saadet Partisi’ne kendilerince “nerede durması” gerektiği konusunda tavsiyede bulunuyorlar.

Saadet Partisi onların istediği yerde durmayacak olursa bunun Milli Görüş’e ve Erbakan Hoca’mıza haksızlık olacağını iddia ediyorlar. Yandaşların bu haline gülmek mi lazım yoksa ağlamak mı?

Neden ağlayalım ki onlar için akacak bir damla gözyaşına bile yazık olacağını biliyoruz. Bu yüzden de gülüp geçiyoruz!

Bu tür ifadeleri “deli saçması” bir şey olarak kabul edip ciddiye almıyoruz.

Sırtlarından Milli Görüş gömleğini hiç çıkarmayan ve Erbakan Hoca’mızın dizinin dibinden ayrılmayan Saadet Partililer mi Erbakan Hoca’mıza haksızlık yapmıştır yoksa Milli Görüş gömleğini çıkarıp atan ve sırtlarını dönen yandaşlar mı?

“Biz sizinle yollarımızı ayırdık” deyip sırtlarında ne varsa çıkarıp atacaklar ve Erbakan Hoca’mıza dirsek çevirecekler ama bu davranışları ile onlar Erbakan Hoca’mıza haksızlık yapmamış olacaklar öyle mi?

Yahu buna kargalar bile güler!

Saadet Partisi’ni eleştirecekseniz adam gibi doğru dürüst eleştirin. Eleştirilerinizde Milli Görüş ve Erbakan Hoca’mızı malzeme yapmaya kalkışmayın.

Bu Saadet Partisi’ni değil sizi zorda bırakır.

Sonra haksızlıktan öteye ihanetler tartışılmaya başlanır.

Canınız isteyince kapıyı yüzümüze vurup gideceksiniz sonra da dönüp “bu yaptığınız Erbakan Hoca’ya haksızlık” diye Milli Görüşçülerin aklını çelmeye çalışacaksınız.

Milli Görüşçülerin bu tür basit oyunlara karnı tok!

Zerrece etkilenmezler!

Oy oranını küçümseyebilirsiniz ama özgül ağırlığının sizler de farkındasınız, değil mi?

Ve bunun için dilinizden Saadet Partisi hiç düşmüyor.

  En azından nezaketen bıraksalar da nerede duracaklarına Saadet Partililer kendileri karar verseler!

Ama yandaşlarda böyle bir nezaketen de eser yok.

Onlar herkese ve her şeye yön verme iddiasındalar.

Erbakan Hoca’mıza en büyük haksızlığı yapıp O’nu yok sayarak yola devam edenler bugün Saadet Partisi’ne yaptıkları çağrılarla komik duruma düşüyorlar.

İşin acısı bu durumun farkında değiller. Yandaşlar girmiş oldukları çıkmaz sokaktan kendilerini bir türlü kurtaramıyorlar.