Sosyal medyanın olumsuz bir etkisi başkalarının hayatına bakmak. Oysa her hayat kendi içinde başka anlamlar taşır. Mutluluğun tek bir tanımı yoktur.
Yaşadığımız hayattan memnun muyuz en önemli sorumuz bu. Olan bize aittir bunu kıyaslamanın bir anlamı yoktur. Bizim biriciğimiz bir başkasınınki ile aynı olamaz.
Başka hayatlara bakmak içinde bulunduğumuz hayatı mutsuzlaştırır. Oysa kendi dünyamıza kapanıp yaşadıklarımızı bu pencereden seyretsek belki de hayatımıza hayranlık duyacağız ve daha iyisi olamazdı Allah’ım şükürler olsun diyeceğiz.
Başka hayatlara bakmak bir yanılsamadır. Hiçbir resim derinleri açık etmez. İnsanların ruh dünyalarını anılarını çekebilen bir cihaz yok. Bakıyoruz mutlu. Acaba mutlu mu? Gülümsüyor işte. Oysa o sadece bir fotoğraf karesi. Gözlerinin ardını göremiyoruz. Bakışlarındaki ışıltıları ya da hüzünleri. Dilinin söyleyemediklerini. Yaşadıklarını göremiyoruz. Sadece bir kareye bakıp bir şeyler sanıyoruz. Sonra da dönüp kendi hayatımızla bu sanrıları kıyaslıyor bedbaht oluyoruz. Görünmeyende ne vardır kim bilir.
Her çile çekenin gönlüne göre şekillenir. Kimisini darmadağın eden dert kimisini güçlü yapar. Aynı genişlikte bir balkonu birisi depoya dönüştürür diğeri çiçek bahçesine. Kendine ait bir odası var olanın motivasyonu yoktur odası olmayana evin bir köşesi çalışma mekanı olur. Kimi dağa bakar sarp uçurumları virajlı yolları görür kimi çamları bayırları kekikleri. Karga da kuştur serçe de fakat serçe neşelidir karga ağır.
Şimdi bunları farklı kalıplarda düşünsek bir serçeye ağırlığı kargaya ise neşeyi koysak gariplik hemen gözümüzü tırmalar. İşte insan da böyledir. Yaratılıştan gelen kendisine özgü bir huyu tavrı vardır. Farklı kalıplar onda iğreti durur.
Artık kendimize bakmanın vaktidir. Kimin nasıl yaşadığını bilemeyiz fakat kendimiz hakkında her şeyi biliyoruz. En iyi kendimizi tanıyoruz. Ve her davranışımızın ardında yatan sebebin farkındayız. Kimse bunu bizim gibi anlayamaz.
Görünmek çok kolaydır. İnsan istese kibirli ya da mütevazi görünebilir. Ancak hakikatte yalnızca birisi olabilir ve bunu eninde sonunda ifşa eder.
Bir de şunu düşünelim, insan kendisini niye saklar ya da neden olduğundan farklı gösterir? Bu sorunun birden fazla cevabı var. Kimi haklı kimi haksız. Kimi iyi kimi kötü. Bize düşen bilmediğimiz konularda fikir yürütmemek. Her hayat kendine ait özelliklerle sürer. Bunları tam anlamıyla idrak etmemiz mümkün değildir. Müdahale de edemeyiz.
Tüm kötü çirkin şeyleri güzel görmek de bizim elimizde onların içindeki ardındaki güzelliği görmek de. Bu ifadeyi kötülükleri hoş görmek olarak da yorumlayabilirsiniz fiziksel olumsuzlukların güzellikleri gölgeleyemeyeceğini söylediğime de. Bu yorumlama da sizin bakış açınıza bağlı mesela.
Bir yazıyı okuyup yazarına çilekeş demek de mümkün duygu sömürüsü yapıyor demek de. RachelCorrie için ağlamak da mümkün ırkçı olmak da. Yiğit olmak şiddet ya da cinsiyetle değil mertlikle.
Biz en iyisi kendi hayatımıza kapanalım.