Bismillahirrahmanirrahim. Elhamdülillahirabbilâlemîn. Vessalâtüvesselâmüalâ Resûlinâ Muhammed ve alââlihî ve sahbihîecmaîn. Aziz kardeşlerim, esselâmüaleyküm ve rahmetullahi ve berekâtühû.
Siyasetten akademiye, eğitimden iş dünyasına kadar herkes “gençler” diye şikâyet ediyor:
Ahlâk zayıf, namaz yok, tahammül yok, çırak yok, evlilikler çabuk bozuluyor…
Peki, gerçekten bugünkü halin sorumlusu gençler mi? Hayatı yönetenlerin yaş ortalaması 60 iken, 18-20 yaşındaki gençler nasıl “günah keçisi” ilan edildi?
SORUMLU KİM? AYNAYA BAKMA VAKTİ
Evet, gençlerin zaafları var; bu bir gerçek.
Ama şu soruyu sormadan hüküm vermek zulümdür: “Bu gençler kimi gördüler de başka türlü olmadılar?”
- Devlet memuriyetinde kestirme arayan babayı mı?
- Takım uğruna kardeşiyle küs duran büyüğü mü?
- Dili 60 yıl değişmeyen bir Kur’an hafızı edasıyla istikrar gösteren öğretmeni mi, yoksa günübirlik zevklerin peşindeki örnekleri mi?
“Evliyadan eşkıya çıktı” diyemeyiz; üretim hatası değil, örnek hatası var.
HELAL LOKMA VE DOĞRU EĞİTİM SORUSU
Gençlere ne yedirdik, ne içirdik? Helal mi, şüpheli mi?
Okullarda eğitmek yerine sadece öğrettik; kopyayla sınıf geçiren “bilgi hamalları” ürettik.
Eğitmeden öğreten düzen, neticede teknolojinin kölesi bir kuşağı çoğalttı.
Kur’an bize Nuh Aleyhisselâm’ın asırlarca sabrını anlatır.
Oğlundan “hemen” sonuç beklemedi. Biz niçin 3-5 yılda “evliya” istiyoruz?
Ebeveynlik; %100 imtihan, %100 mücadele, %100 sabırdır.
“Gençler kabahatli” demek, kuru avuntudur.
ÇAĞ FARKI: BİZ DAKTİLO BİLE GÖRMEDİK, ONLAR EKRANLA DOĞDU
Bizim nesil radyoyu sonradan gördü; bugünkü çocuklar kuvözden çıkar çıkmaz sisteme kaydoluyor.
Ekranla doğan bir çocuğu 15 günde “Mûs’ab” yapmak sabırsızlıktır.
Nuh’un sabrı, bizim standart ölçümüz olmalı.
Doğduğu günkü heyecan ve umudu çocuğun 15, 25, 35 yaşında da koruyacağız.
“Allah büyük” diyeceğiz; pes etmeyeceğiz.
Ne kadar düşerse düşsün, tövbe kapısı açık. Allah kabul edecekse sen niye kapıyı kapatıyorsun?
“Genç yuvarlansın; sen ayakta dur ki döndüğünde tutunacağı tahta ol.”
AİLE STRATEJİSİ 2: ANNE-BABA OLARAK BİRLİK
Şeytanın en sevdiği şey, anne-babayı birbirine düşürmektir.
- Yetki, çocuğa daha çok emek veren kimseye verilir; diğeri tam destek olur.
- %50 güç kaybetmektense, %5 fikir ertelemesi daha evlâdır.
- Aile içi cepheleşme = çocuğun şeytana teslimiyeti.
Nasıl ecelin vakti varsa, çocuğun secdeye kapanmasının da vakti var.
Biz 365 günü 365’le çarpsak da sabrımız bitmeyecek.
Kader Allah’ın elinde; bize düşen süreklilik ve sebat.
TÖVBE KAPISI, GENÇLER VE MERHAMET
İçki fıçısında sabahlayan genç bile sabah gusledip “Ya Rab!” dese Allah kabul eder.
Biz niye etmiyoruz?
Gençleri omuzlarımızda taşıyacağız: Dişleri sigaradan sararmış da olsa, bu ümmetin çocuğu onlar.
Kış bitecek, güneş açacak; “Ya Rab!” diyecekler.
Suç gençlerde değil; gençliği diplomaya, takıma, fıska heba edenlerde de suç var:
Siyasetçiler, eğitimciler, anne-babalar.
15 yaşına kadar günah yazılmaz; 15’ten sonrası da turşu kuracak kadar uzun değildir.
Melekler bize de soracak: “Allah’a göre haklı kim?”
Gençleri yargılayarak değil, yanlarında durarak kazanacağız.
- Heyecanı diri tut.
- Sabırdan vazgeçme.
- Aile birliğini koru.
- Helal lokmaya dikkat et.
- Eğit, sadece öğretme.
Rabbim gençlerimizi İbrahim gibi dimdik delikanlılar eylesin;
gözlerimizi onların hidayetiyle aydın kılsın.
Onları Allah’a emanet ediyor, hepsine selâm ve muhabbetlerimi iletiyorum.
Esselâmüaleyküm ve rahmetullahi ve berekâtühû.