Adam "sanatçıyım" diyor!
"Dünya beni tanıyor" diyor!
Hâsılı havasından geçilmiyor!
Ama o bir enaniyet abidesinden başka bir şey değil!
Kendi kafasında bir dünya kurmuş, o dünyanın dışında kalanları adam yerine bile koymuyor!
O kesim Onun için "Üç-beş it kopuktan" ibaret!
Kendisi gibi düşünmeyenleri sevmiyor!
Sevmemekle kalmıyor onları bir de "Vatan hainliği" ile damgalamaya kalkışıyor!
Kafasına göre kurduğu dünyada başkalarına yer yok!
Kimseleri beğenmiyor!
Kimseleri takdir etmiyor!
Kimselerden hoşlanmıyor!
Ve bunu açıkça ifade etmekten de hiç çekinmiyor!
Beğenmediği, takdir etmediği, hoşlanmadığı çevrelerden de kendisi hakkında bir eleştiri gelirse hop oturuyor, hop kalkıyor!
"İnanmam" diye diretiyor!
İnanmazsan inanma!
İnanıp inanmaması millete dert mi
Millet ona diyor ki:
Benim dinimle imanımla alay etme, dini değerlerimi aşağılama!
Ama O bu söylemi kavrayamıyor!
Ya da bal gibi kavradığı halde kavrayamamış gibi yapıyor!
Ve işi başka mecralara çekmeye çabalıyor!
Sanki kendisini zorla inandırtmaya çalışanlar varmış gibi bir hava estirmeye gayret gösteriyor!
Dünya çapında dostları olduğundan söz ediyor!
Büyük ilim adamları(!) ve çağdaş filozoflar(!) ile arkadaşlığından dem vuruyor!
Kendi kafasında oluşturduğu küçücük dünyasındaki üç beş ismi sayıp koca milleti görmezden geliyor!
Dedik ya adam bir enaniyet abidesinden başka bir şey değil!
Hep "ben" diyor!
Bir türlü "biz" diyemiyor!
Aslında "biz"in varlığına bile tahammülü yok!
Böyle bir adama acımaktan başka elimizden bir şey gelmiyor!
Yazık bu dünyadaki üç beş şakşakçısının gazına gelip hem bu dünyasını hem de öte dünyasını berbat ediyor!
Tüm dünyanın tanıdığı bir sanatçı olabilir ama daha kendi milletinin takdirini kazanabilmiş değil!
Milletin takdirini kazanabilmek için ilk şart tevazu sahibi bir adam olmak!
Bizimkisi tevazunun kıyısından bile geçmiyor!
"Ben dünya sanatçısıyım" diyor da başka laf etmiyor!
Milletinden kopuk, milletinin dini değerlerini aşağılayan biri dünya sanatçı olsa ne yazar olmasa ne yazar