Bu dünyada hiçbir şey zor değildir.
Eğer dorukları feth etme cesaretin varsa.
Mao Zedung
1949 yılında Mao önderliğinde kurulan Çin Halk Cumhuriyeti tüm dünyanın meraklı bekleyişi içinde önümüzdeki 10 yıla şekil verecek kadrosunu belirledi.
Çin Komünist Partisi’nin 18. Ulusal Kongresi dünya da olduğu gibi Türkiye’de de yankı buldu.
Çin uzun yıllardan beri ABD’ye rakip olarak gösterilen ülkelerin başında geldiği için ülkede yaşanan gelişmelerde yakından takip ediliyor.
Çin’in dünyanın en önemli aktörlerinden biri olduğu aşikar.
ABD karşıtları, Anti-Emperyalistler, sosyalistler, ez cümle, muhalif renklerin büyük kısmı, ve kapitalistler Çin’e kulak kesilmiş durumda.
ABD’yi devirecek yegane güç olarak Çin’i görenler pek de haksız sayılmaz.
Bu yazıda Çin ya da Çin Komünist Parti tarihinin geçmişini uzun uzun anlatmayacağım.
1990’lı yıllara kadar çift kutuplu dünyanın başat aktörlerinden biri olan Rusya yani SSCB, kaybolan prestijini geri kazanmaya çalışsa da, Sovyetler dönemindeki popülaritesini kaybetmiş durumda.
Artık ringde ABD ve Çin var.
Bugün Çin’i yere göğe sığdıramayan, ABD’nin karşısına dikerek güzellemeler yapanlarla, Çin’in sosyalizmden uzaklaşarak bugünlere geldiğini övünerek söyleyenlerin unuttuğu ve bilmediği o kadar çok şey var ki.
Bütün bu bilinmeyenlerin arasında sırıtan bir gerçek var.
O da her iki tarafın ortak özelliği, yani Mao’ya olan düşmanlıkları.