Bütün Araplar haindir, kötüdür diyen kimse kâfir olur, çünkü Resulullâh Efendimiz (Salat ve selam olsun ona) Arap kavmindendir. Ashâb-ı Kirâmın büyük çoğunluğu Araptır... Osmanlılar "Kavmi necib-i Arap" derlerdi.
Her kavimde ve toplulukta olduğu gibi Arapların içinden de bazı hainler ve kötüler yetişmiş olabilir. Onların yüzünden bütün Arap kavmini kötülemek adalete, insafa, vicdana yakışmaz.
Şu zamanda Arapların içinde kötüler ve hainler var mıdır Görüyoruz, hiç şüphe yoktur ki böyleleri vardır.
Kuran ve sünnet yolunu, Muhammedî hedyi bırakıp da Siyonistlerin, Haçlıların izlerini takip edenler hain ve kötü Araplardır.
Bozuk inançlara sahip olup, bu inançları paylaşmayan Müslümanlara müşrik, kâfir, demi heder malı helaldir diyen sapık Araplar da kötüdür.
Namazı terk eden, şehvetlerine uyan, sekülerleşen Araplar da kötüdür.
Lâkin necip Arap kavmi içinde Kuran, Sünnet, Şeriat yolunda yürüyen âbid, salih, muhlis, muttakî, mücahid fi sebilillah Arap kardeşlerimiz övgüye lâyık kimselerdir. Allah onların, bütün Müslümanların yardımcısı olsun.
Şu anda Araplar içinde Sünnî ulemâ, fukaha, mürşidler, gerçek şeyhler, zâhidler, evliyaullah bulunmaktadır. Bunlara dil uzatanların imanlarından şüphe edilir.
Her Müslüman kavim içinde olduğu gibi Arapların içinde de gizli Yahudiler bulunmaktadır. Bunlar senden benden koyu Müslüman görünürler, fitne ve fesatlarını da yaparlar.
Birinci dünya savaşında Arapların tamamı Osmanlı hilâfet ve saltanatına isyan etmemiştir. Böyle bir şeyden Arap kavmini tenzih ederiz. Yahudilerin, İngilizlerin, emperyalist devletlerin oyunlarına ve hilelerine kanan, onların dağıttıkları paraları alıp İslâm devletine isyan edenler azınlıktaydı. Onlar, Devlet-i İslâmiyye yıkıldıktan sonra acı hüsranlara uğramışlar ve belalarını bulmuşlardır.
Osmanlılar zamanında belki Filistinde, Avrupa ve Amerikada olduğu gibi maddi terakki yoktu ama İslâm birliği vardı, ümmet bütünlüğü vardı ve Müslümanlar "Şeran" hürdüler. Savaştan sonra, bugünkü Birleşmiş Milletlerin yerinde olan Cemiyet-i Akvam Filistini İngiliz idaresine verdi (manda). 1948de İsrail devleti kuruldu ve Filistin elden gitti.
Osmanlı Devletinin hataları, yanlışları, idarecilikte kötü tarafları olabilirdi ama bunlar Filistinin elden gitmesi kadar kötü olamazdı. Filistinin Osmanlı meclisinde vekilleri vardı. Filistinliler Osmanlı Devleti sınırları içinde pasaportsuz gezebiliyor, memur olabiliyor, serbestçe ticaret yapabiliyordu.
İsim vermeyeceğim, Arap devletleri içinde ABD, İsrail, AB ile ittifak halinde olan, işbirliği yapan devletler vardır. Bunların halkının hepsi o rejimleri doğru bulmuyor ama ağır baskılar altında boyun eğmekten başka çareleri yoktur.
Arap milliyetçiliğini ve Osmanlı düşmanlığını bir kısım Hristiyan Araplar çıkartmıştır.
Kurana, Sünnete, Şeriata, ümmet birliğine, Hilâfete samimiyetle inanan hiçbir Müslüman bu değerlere sahip çıkan bir İslâm Devletine karşı gelmez.
Osmanlı Devleti yıkıldıktan sonra Arap dünyasında aktivist İslâmî cereyanlar zuhur etmiştir. Bunlar geleneksel Sevâd-ı Azam İslâmlığından (az veya çok) ayrıldıkları için başarılı olamamışlardır.
Bugünkü Arap devletleri içinde Kurana Sünnete Şeriata ve sahih itikada dayanan tek bir İslâm devleti yoktur.
Arap dünyası son derece parçalanmıştır.
İslâmiyetin esaslarından biri adalet, diğeri meşverettir (şura, danışma). Bugün hiçbir Arap ülkesinde ehliyetli ve mutemen müşavirlerden oluşan bir şûra heyeti yoktur. Demokratik usullerle seçilen millet meclisleri İslâmî şuralar değildir.
İslâmda Din ve Dünya, Din ve devlet ayrımı yoktur ama siyasetin dinin üzerine çıkartılması, dinin siyasileştirilmesi, aktivizm de yoktur.
İslâmın cadde-i kübrâsında yürüyen, Sevâd-ı Azam dairesi içinde bulunan, ümmet ve Hilâfet şuuruna sahip olan, Kuran ve Sünneti rehber edinen, ırkçılık yapmayan bütün Müslüman Arap kardeşlerimizi bizden biliyoruz. Onların acı ve kederleriyle kederleniyoruz, selâmetlerine dua ediyoruz...
İnşallah Arap dünyasının çoğunluğu Ehl-i Sünnet dairesi içinde toplanır, Arap olmayan Müslümanlarla ittifak eder ve Hilâfet-i İslâmiyyeyi tekrar kurar. Kurtuluş için başka yol göremiyorum. Millî cumhuriyetlerle, krallıklarla, emirliklerle, bugünkü balkanlaşma ile İslâmî açıdan bir yere varamayız.
* (İkinci yazı)
Piyâle Paşa Camiinde Sabah Namazı
Son Pazar sabahı namazı Kasımpaşa Piyâle Paşa Camiinde kıldım. Cemaat bir saf bile değildi. Hayret!.. Liseliye veya üniversiteliye benzer bir genç gördüm. Namazdan sonra imam efendi onun Kuran kursunda okuyup ayrıca dışarıdan lise diploması aldığını ve şu anda yüksek tahsil gördüğünü söyledi.
Dindar gençlik edebiyatı gırla gidiyor ama sabah namazlarında camilerde liseli veya üniversiteli genç göremiyorsunuz. Belki Eyüp Sultan Camiinde vardır ama oradaki cemaat istisnadır, malum olduğu üzere istisnalar kuralı bozmaz.
Türkiyeli Müslümanların, namaz konusunda artık azınlığa düştüklerini iyice anlamaları ve ona göre hareket etmeleri ve tedbir almaları gerekir. Temel bir konuda azınlığa düşen Müslümanlar ne yapmalıdır .. Artık onlar için kemiyet, kelle sayısı üstünlüğü olmadığından keyfiyet, kalite üstünlüğünü kazanmak için çalışmalıdırlar.
İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş beyefendi Piyâle Paşa Camiine bir hüsn-i hat levhası hediye etmiş, üzerinde "Festaqim kemâ umirt" yazılı. Türkçe meali: "Sana nasıl emrolunduysa öyle dosdoğru ol..." Müslümanlara bu âyetle ilgili dersler verilmelidir. İyi bir Müslüman mutlaka Kuranın Sünnetin ve Şeriatın emrettiği şekilde doğru ve dürüst olmalıdır. İslâmda doğruluk nedir:
1. Doğru bir Müslüman asla yalan söylemez. Yalancı bir kimse münafıktır.
2. Doğru bir Müslüman söz verirse sözünü yerine getirir. Söz verip sözünü tutmayan kimse münafıktır.
3. Doğru bir Müslüman emanetlere riayet eder, onlara hıyanet etmez. Emanete hıyanet eden münafıktır.
4. Doğru bir Müslüman Kuranın yap dediklerini yapar, yapma dediklerinden kaçınır.
5. Doğru bir Müslüman küstahça, hayasızca, açıkça günah işlemez, fısk ve fücur sergilemez. İnsan olmak hasebiyle Müslüman günah işleyebilir ama bunu gizler, bundan dolayı utanır. Fasık-ı mütecahir olan Müslümanlar iyi Müslümanlar değildir.
6. Doğru bir Müslüman, israfın Kuranda Sünnette Şeriatta İslâm ahlakında kötülenmiş kebair, bir isyan olduğunu bilir ve elinden geldiği kadar israftan kaçınır.
7. Lüks meskeniyle, lüks otomobiliyle, sofrasındaki lüks yemeklerle övünen beyinsizler doğru Müslüman değil, fâsık ve eğri Müslümanlardır.
Hûd Sûresindeki "festaqim kema umirt" ayeti nazil olduktan sonra Resulullah Efendimiz (salat ve selam olsun ona) "Hûd Sûresi beni kocalttı(=ihtiyarlattı)" buyurmuşlardır. Kendileri Allah tarafından günah işlemekten korunmuş masum bir Peygamber oldukları için Hûd Sûresinin onu korkutması ümmeti yüzündendir.
İmam efendi tesbihattan sonra bir aşr-ı şerif, ardından İmam-ı Azam hazretlerinin duasını okudu. Kendisiyle selamlaştık, ayaküstü biraz konuştuk, karşıya Ataşehir Mimar Sinan Camiine gidecekmiş. Orada pazar sabahları etkinlik yapılıyormuş, ona katılacakmış. Böyle etkinliklerin İstanbulda en az yüz camide yapılması gerekir. Müslümanları cezp edecek kalite ve mahiyette...
Camiden sonra Dolapdere bitpazarına uğradık. Birkaç kitap, birkaç porselen aldım. Oradan Kasımpaşadaki Türâbi Baba Türbesi civarındaki yonca lokantasında çorba içtik.
(Bir İslâm toplumunun, Müslüman bir halkın iyi veya kötü olduğu sabah namazlarında camilerdeki cemaatten anlaşılır. Sabah namazlarında camiler Cuma vakitlerinde olduğu gibi doluyorsa o toplum, çok iyi ve mükemmel olmasa bile iyi bir İslâm toplumudur. Şayet sabah namazlarında camiler boşsa, hele dindar gençlik oralarda hiç yoksa, birkaç ihtiyar varsa o toplum sadece kötü bir İslâm toplumu değil, çok kötü bir İslâm toplumudur. Sakın bu ağır sözlerime kimse itiraz etmesin. Beş vakit namaz Müslüman bir toplumun binasını ayakta tutan ana direktir. O direk yıkılırsa, namaz terk edilirse, bina yıkılmaya mahkumdur. Aptalca mazeretleri ve tevilleri bırakalım. Camiler sabahları boşmuş ama Ankara ile Konya arasında hızlı tren varmış, binaenaleyh Müslümanlar kalkınıyor, ilerliyormuş ve gelecek aydınlıkmış. Bu mantık deli mantığıdır...)
21.11.2012