ANTİKA kaçakçısı, soyguncularından ikisini, antika
meraklısı bir zenginin evine gönderir. Evde bulunan tarihi bir heykelin
çalınmasını ister.
Hırsızlar, heykeli çalarken mal sahibi gürültüye gelir ve
hırsızlarla karşılaşır.
Malını korumak için hırsızların üzerine yürür.
Hırsızlar ses çıkarmamak için silah kullanmazlar ve
heykeli, adamın kafasına vururlar adam ölür ama heykelin de kulağı kırılır.
Antika kaçakçısı, ceza olarak o hırsızın kulağını keser.
Şehrin gazetecileri bu kaçakçılık olayını, eserin kulağı
kırık fotoğrafını, herkesin yüreğini ağzına getirecek şekilde haber olarak
sunarlar.
Ölen mal sahibine, ailesinin acı feryatlarına, kulağı
kesilen hırsızın kulağına acıyan olmaz.
Eski eser uzmanları heykelin kırık kulağı üzerine
günlerce konuşurlar da ölen adam ve hırsızın kesilen kulağı üzerine tek kelime söylemezler.
Bağdat ta on binlerce çoluk çocuğu öldürdükten sonra
hapishanelerin kapısını açıveren ve Müzelerdeki eserleri getirirseniz biz
satın alırız diyen Amerikalı komutanların şahsında Amerikan toplumunun
röntgenini gördü dünya insanı.
Bağdat ta on binlerce insan öldürüldü, televizyonlarda ve
gazetelerde ahkâm kesen antika adamlar, öldürülen insanlar üzerine hiçbir şey söylemezlerken,
üç bin yıl önce yaşayan bir celladın baltası, müzeden çalındığından dolayı
uluslararası yas ilan ettiler.
Halbuki toplum mühendisleri veya yöneticilerin malzemesi insan.
Şairler, kelimelerden yaptıkları bir Beyit i yıkıp
yeniden yapabilirler. Evin bir sütununu değiştirir gibi kelime
değiştirebilirler.
Seramikçiler taslak çanak çömleklerini kırabilirler.
Ressamlar, beğenmedikleri eserlerini yırtıp atabilirler.
Ya yöneticiler ve Toplum mühendisleri ne yapsınlar
Malzeme insan olduğu için atamazlar, satamazlar.
Antikacılar, madde olarak değeri bir milyon bile etmeyen
küçücük, el kadar, mermerden yapılmış eski bir heykelciği kırıp atmazlar. Onu temizlerken ipek gibi yumuşak
fırçalarla temizlerler. Bir çizgisinin silinmesi milyarlarca paranın ve tarihin
silinmesi olduğunu bilirler.
Malzemesi insan olan yöneticiler ve toplum mühendisleri,
topluma şekil verirken, hiçbir insanın canına, kulağına kıymadığı gibi doğuştan
gelen karakter çizgisine el değmediği gibi, elinin veya aklının gölgesi bile hiçbir
insanın gönül ülkesinde iz yapmamalı.
Her şahsı başkasından ayıran parmak çizgileri olduğu gibi
kişilik çizgileri vardır.
Antika eserlerin ve güzel tabloların bir çizgisinin
silinmesi o eserin değerini düşürdüğü gibi kişilik çizgilerinin de silinmemesi
gerekir.
Memuruna yüz vermeyeceksin , Yüz verirsen astar
isterler , İşçinin yüzüne gülersen
çalıştıramazsın anlayışı ile başa gelen insanlardan çok başarılı bir yönetici
çıkmamıştır. Onlar küçücük dünyalarının küçük kralı olarak yaşayıp gitmişler,
silik adamların yöneticisi olduklarından silinip gitmişler.
Biz, silmek veya silinmek için gelmedik. Silik insanların
bile özünü yeniden ortaya çıkarmak, iyiliği emretmek, kötülüklerden alıkoymak
için çıkarılmış en hayırlı ümmetiz.