Telefondaki hanım
ağlamaklı bir ses tonuyla soruyordu: İki oğlum da tıp kazandı ama en küçüğümde
umut yok. Ne yapabilirim aklı fikri futbolda. Futbolcu olmak istediğini
söylüyor. Ama ileride komlekse girebilir. Abileri doktor olacak, o topçu olmayı
düşünüyor Konu komşuya nasıl açıklayacağız Onu bu fikrinden caydırmak
istiyorum, bunun için neler yapabilirim Anne hem kendisiyle hem çocuğu ile
çatışma halindeydi. Zihninde iyi meslek kötü meslek ayrımı hakimdi ve ona göre
çocuğu doğru bir seçim yapmıyordu. Çocuk ise beğendiği bir sporcuyu model
alıyor ve onun gibi futbolcu olmak istiyordu. Fakat annenin engelini aşmak
sanıldığı kadar kolay değildi. Anne kendince zirve meslekler belirlemiş ve
oğlunu bu mesleklerden birine yönlendirmeyi düşünüyordu.
Anneye göre,
Doktor olmak iyi sekreterlik kötü
Öğretmenlik iyi aşçılık kötü
Mühendislik mimarlık iyi, terzi ya da berber olmak kötü
Basıncı olmak iyi fakat futbolcu olmak kötü idi. Anne oğlunun durumuna içten
içe üzülüyor ve onu nasıl vazgeçirebilirim diye düşünüyordu. Ama çocuk anneye
direniyor ve ileriki hayatında istediği bir mesleği seçmek istiyordu.
Hayatın içindeyiz ve ihtiyaçlarımız sayısınca mesleki
eğilimlerimiz ve ilgi alanlarımız var. Her meslek, her iş ve insanlığın
faydasına sunulmuş her eylem bir boşluğu dolduruyor. Yapılan her iş bir
ihtiyacı ortadan kaldırıyor. Annelerin pek dikkate almadığı temizlik elamanı,
aşçılık, kasiyer gibi mesleklere rağbet olmadığını düşünün bu durumda bu
ihtiyaçları nasıl ortadan kaldıracağız İhtiyaçlarımızla orantılı olarak ilgi
alanlarımız da gelişiyor ve bir boşluğu doldurur. O yüzden hiçbir mesleği
hiçbir işi küçümseme hakkına sahip değiliz. Her işin kendi içinde bir değeri
vardır.
ÇOCUKLARINIZI KOMPLEKSLERİNİZE KURBAN ETMEYİN
1- Anne babalar çocuğu kendi uzantıları olarak görür ve
yapamadıklarını çocuk üzerinden tatmin yoluna giderler.
2- Anne baba çocuğun tercihlerini ikinci planda tutup,
kendisi olmasına izin vermezler.
3- Anne babanın zihnindeki başarı kavramı makam ve mevki
ile eşitlendiğinden çocuğun yeteneğini dikkate alınmaz.
4- Anne baba çocuklarını kardeşleri ile ya da başka
çocuklarla mukayese edip başarısızlıkla suçlarlar.
Anne baba ben ne istiyorum demek yerine çocuğum ne
istiyor diye düşünmeli ve onun kişisel farklılıkları, mizaç özelliğini
yetenekleri dikkate almalıdırlar. Anne baba bunu bir sorumluluk olarak
görmelidirler.