Yenilgi duygusu insan hayatına egemen olunca artık özgürlük ve bir başınalık düşünülmez. Kölelik ruhu baskınlaşır. Köleler efendilerine nasıl hizmette bulunacak ya da nasıl onlara ayak uyduracak ona bakılır. Günümüzde insanlarımıza egemen olan bakış bu. Emperyalizmden korkan, ondan çekinenler onlarla el birliği yapmayı, birlikte iş tutmayı yeğlerler. İktidarlarını koruma uğruna birçok değeri yok sayarlar. Bağımsızlık duygusu yitince kölelik ruhu ister istemez hayata egemen olur.
Ülkemiz son yüzyılını bu duygu ile geçirdi. Birliktelikler kurma çabasında olanlar bertaraf edildi. Siyasal tarihimizdeki kimi girişimler zaman içinde akamete uğratıldı. Uğratılmaya devam ediliyor. İnsanımızda yenilgi duygusu baskınlaşınca kendi ayakları üzerinde durma ya da bir hamlede bulunma diye bir duygu gelişmiyor. Ciddî bir körelme var.
Dönem dönem kimi hamleler akamete uğratıldı. Uğratılmaya devam ediliyor.
On yıllardır bu ülkenin eli ayağı bağlanmış durumda. Hareket edemiyor. Uluslararası ilişkilerinde, bağımlılıklarında ileri bir hamle akla gelmiyor.
Bu ülkenin kalkınması bütün yönleriyle tavsatılmış durumda. Bir ülke kendi sanayisini kuramıyorsa, yatırım yapamıyorsa, sadece yol gibi, getirisi olmayan hamleleri tüketici oluyor demektir. Emperyalizm ile iş tutma, el tutma bizi giderek köleleştirdi. Müslüman ülkeler veya antiemperyalist ülkeler ile işbirliği yapmanın yolları kesildi. Dolayısıyla insanımızın umudu ve heyecanı tüketildi ve hatta köreltildi.
Çok parçalı bir durumda bulunuyoruz. Bu milleti bir araya getirecek bir bilinç ve bakıştan yoksun hâle geldik. Türkçüler, Kürtçüler, laik liberaller, aleviler, Sünniler, selefiler, particiler, zenginler, fakirler gibi çok parçalı bir durumda bulunuyoruz. Yakalarımız bir araya gelmiyor. Biz de parçalanma ve ayrılıklara katkı sağlıyoruz. Milletimizi bir araya getirici hamlelerin önü kesiliyor. Millet bilinci yok artık. Ümmet şuuru ortadan kaldırıldı. Özgürlük duygusu salt kavmi düzeye indirgendi. Kimsenin kimseye anlayış göstereceği yok. Bu ülke insanının ortak değerleri ve buluşma noktaları mutlaka var. Fakat bunlar üzerinde yoğunlaşılmadıkça bir çıkar yol bulunması söz konusu olamaz.
Yenilgi duygusu ağır basınca egemenlere sığınma veya birleriyle el tutma bir zorunluluk gibi görünüyor. Kimse bağımsızlık bilinci ve ruhu taşımıyor. Bütün kapılar Abede emperyalizmine açılıyor. Bu yenilgi duygusu altında herkes birbirine düşman hemen büyük çoğunluğu da emperyalizme kölelik duygusunun yenilgisinde. Özgür düşünce ruhu ortadan kalkmış.
Uçurumlar derinleştiriliyor ve aralar açılıyor. Bir araya gelinemeyecek kadar öfke dolu bir hamlede hemen herkes.
Yenilgiler ve çaresizlik duyguları insanları köle ruhlu olmaya itiyor ne yazık ki. Kendi başına olma birliktelik sağlama ortamı giderek karartılıyor. Bu topraklar üzerinde yaşayanların öyle ya da ortak buluşma alanları var.
Büyük medeniyetimizin ruhunda yeniden birlik olma sağlanabilir. Bu da ancak kölelik ruhundan kurtulma, kardeşlik ve millet bilincinde buluşmalar ile sağlanabilir. Nefret arttırıcı her adım bizi uzaklaştırır birbirimizden. Ayrışma değil buluşma alanlarımızı çoğaltalım, el ele tutuşalım. Siyasal gerilimleri azaltalım. Nefret duygusundan uzaklaşalım. Yoksa her hamle ve davranış bizi uçurumlara itiyor. Bundan herkes zarar görecek. Bu milleti bir arada sağlayacak sayısız nedenlerimiz var.
Emperyalizmin kölesi olmaktansa birbirimize köle olalım, kardeş olalım, el ele tutuşalım. Bunu sağlayacak çok nedenimiz var. Özgürlüğümüz ve geleceğimiz için, belgemiz ve insanlık için.