Milli Dayanışma, Kardeşlik ve Demokrasi Komisyonu yarın toplanıyor. Toplantıda oylama yapılacak ve İmralı’ya gidilip gidilmeyeceği ve ne zaman gidileceğine ilişkin karar alınacak.
Terör, fiilen başaramadığını zihnen yaptı; maalesef ülkemizi ikiye bölmüş durumda.
Hatta iktidar kanadını dahi ortadan ikiye böldü.
Aylardır vatandaş gergin, siyaset gergin.
Hemen herkes “terör bitsin, kan dursun” diyor ama yöntem konusunda orta yol bulunamıyor.
Herkes bir öneride, eleştiride bulunuyor.
Bir öneride de biz bulunalım istedik!
Umulur ki, sürece katkısı olur.
Bu öneri ilk anda “Terör örgütü elebaşının ayağına gitmek” gibi düşünülebilir, şehit aileleri açısından da sıkıntılı gibi gözükebilir ama terörün bir numaralı mağduru onlar olduğu için alınacak kararda onların da bulunması şart.
Çünkü, akan kan onlarındı.
Yanan can onlarındı.
Sönen ocak onlarındı.
Helal edilecek hak varsa o da onların.
Devlet dahi olsa onlar adına karar veremez.
Bir de onlar dinlesin bakalım terör örgütü elebaşını.
Apo, onlara ne diyecek mesela.
Onları ikna edebilecek mi?
Onlar ikna olursa biz de kendi adımıza sonuna kadar bu sürece destek veririz.
Yoksa bizler için konuşması kolay.
Kimisi aşırı milliyetçi duygulara kapılıp yekten reddediyor, kimisi ise daha farklı düşünüp kayıtsız şartsız kabul ediyor.
Her olayda olduğu gibi ülkemizin en önemli meselesinde de kökten bir sulh için her iki tarafın iknası gerekli.
Sadece İmralı kanadının gönlü hoş edilirse daha büyük sorunlar çıkar.
Gidenler geri gelmeyecek elbette ama şehit yakınlarının da kırık gönülleri hoş edilsin.
Bir diğer konu ise sürecin finali için ne planlanıyor.
Bunu bilmek hemen herkesin hakkı.
Daha dün DEM Parti yetkilileri, “Öcalan, siyasete girmeli” dedi.
MHP kanadından ise, “Öcalan için umut hakkı düşünülmeli” açıklamaları geliyor.
Nerede durulacak?
Talepler nerede son bulacak, belirsiz gibi gözüküyor.
En karanlık noktalardan biri de bu.
Bir yol yürünecekse önce aydınlığa ihtiyaç var.